Dwie Zapowiedzi

Pierwsza zapowiedź jest koloru najczarniejszej smoły: analiza postaw przedwyborczych upewnia mnie w tym, że Polskę czeka przesilenie polityczne związane z utratą rządów przez obecną ekipę. Czym to zaskutkuje dla gospodarki Polski i jej pozycji miedzynarodowej, nie muszę mówić. Skala społecznego poparcia dla awanturniczych poczynań i niemaskowanej niczym gry o władzę dla Kaczyńskiego, każe się głeboko zastanowić nad ludzką zdolnością do destrukcji i autodestrukcji. Niedawno pisaliśmy z Tetrykiem o modnej (także wśród młodzieży) postawie „na złość Tuskowi odmrożę sobie uszy”. Ale jest gorzej, zacietrzewienie doszło do tego poziomu, że ten biedak pod kancelarią – były policjant i urzędnik skarbówki – podpalił się na złość Tuskowi. Do tego doszło i jeśli ktoś nie chce w tym zauważyć symptomu zbiorowego szaleństwa – jego sprawa.
Czytelników tego bloga nie trzeba przekonywać, że skutki bezmyślnej nagonki na premiera Tuska i rządy PO najmniej dotkną polityków, najbardziej obecnych sfrustrowanych krzykaczy dających się manipulować pisowskim spin doktorom.

Plemienna nienawiść i brak racjonalnego myślenia stały sie w Polsce cnotami. Bloger Bobik w zgrabnym zdaniu „Myśl narodowa bez myślenia” zawarł całą pustkę narodowych pohukiwań i odgrażania się nieistniejącycm wrogom. Amok obejmuje coraz więcej środowisk: brak wiedzy i mimimalnej zdolności przewidywania nadrabia się teoriami spiskowymi i roszczeniowymi hasłami. Równowaga w społeczeństwie została zakłócona: szaleństwo wygrywa z rozsądkiem, najbliższe wybory tylko to potwierdzą.

Groźne jest coś jeszcze coś innego: kibole i narodowcy stają się „solą tej ziemi” – zaczynają dyktować warunki. Była już „demokracja socjalistyczna”, zanosi się na „demokrację kibolską”. Polscy szalikowcy to młodsi bracia londyńskich podpalaczy i rabusiów – kieruje nimi ten sam instynkt zniszczenia, ten sam egoizm i brak odpowiedzialności za ogół. Bez względu na wynik wyborów (przewiduję 33% PO, 28% PIS) kibole nie ograniczą się do pyskówek na stadionach. Jak pisał Antoine de Saint-Exupéry:
„Jeśli pozwolisz, by robactwo się rozmnożyło, rodzą się prawa robactwa. I rodzą się piewcy, którzy będą je wysławiać.”
W tych warunkach nie widzę sensu dalszego pisania bloga politycznego. Jeśli w najbliższych 13 dniach nie nastąpi jakiś wstrząs, który powstrzymałby barbarzyńców, po 9 października okaże się, że Polsce znowu potrzebny jest czas, w tym wypadku czas bolesnych doświadczeń.
Bywają takie okresy w historii, że społeczeństwa ulegają populizmowi, zatracają zdolność rozumienia na czym polega różnica miedzy żmudnym rozwojem a degrengoladą udającą rewolucję. Polacy najwyraźniej tęsknią za tym drugim, choć znacznie lepiej służyłoby im pierwsze. Cóż z tego, że chorych z nienawiści pisowców popiera „tylko” 28 % wyborców, jeśli ponad połowa dorosłych (?) obywateli biernie przygląda się oddawaniu rządów w ręce awanturników. Udział w kampanii zniechęcania do polityki mają nie tylko politycy, główną odpowiedzialność ponoszą media i Kosciół Katolicki, dla których społeczny niepokój i poczucie dezorientacji zdecydowanie bardziej się opłaca. Polityczny chaos lepiej im służy niż stabilizacja i sięganie po dobrobyt. Sondaże pokazują, jak wielu obywateli nie pójdzie na wybory, jak wielu nie zechce zapobeic przejęciu rządów przez dyletantów i awanturników. Tych małostkowych ludzi, którzy nie chcą lub nie potrafią zauważyć szerszej perspektywy i koncentrując się na własnych niepowodzeniach doznanych „za czasów rządów Tuska” nazwałem niedawno ptasimi móżdżkami – zdanie podtrzymuję. To im Polska będzie zawdzięczać ten zatęchły, czarny dół, w jaki wpadnie za parę miesięcy.

Druga zapowiedź, znacznie mniejszego kalibru, ma kolor gajów oliwnych, jesiennych winnic, czerwonych dachów Florencji i wina Chianti – jadę dziś na urlop do Toskanii, kolebki Renesansu. Przerwa w pisaniu bloga (już nie politycznego) potrwa do 12 października.
Pozdrawiam

Tagi: kampania wyborcza, przerwa w blogowaniu, renesans, spoleczeństwo, zjazdy psychiczne