Pomniki i plemniki

Nieszczęścia chodzą parami i często są to pary dziwaczne, pozornie nie mające ze sobą nic wspólnego. Jednak plemniki i pomniki mają tę cechę wspólną, że są przedmiotem sporu światopoglądowego. A dodatkowe nieszczęście polega na tym, że obywatele są nieustająco wpychani w konieczność podejmowania wyborów w sprawach, które z poziomu ich interesów życiowych mają znaczenie trzeciorzędne, albo i dalsze.

Debata nad metodą zapłodnienia in-vitro, w która de facto powinna być porozumieniem delegacji kobiet w wieku pozwalającym na rodzenie dzieci ze środowiskiem lekarskim i rządem, który miałby zapewnić fundusze, stała się ogólnonarodowym testem na prawomyślność i posłuszeństwo przodującej sile. Metodzie tej, jak wiadomo, stanowczo sprzeciwia się polskie epicentrum talibanu na ul. Miodowej i choć sama dyskusja nad projektem prawnym zeszła chwilowo na dalszy plan, nie znaczy to, że moraliści śpią. Oni nie śpią! Sen z oczu spędzają im badania opinii publicznej pokazujące, że głos starych kawalerów, którzy uparli się, żeby nosić sukienki i purpurowe pelerynki nie jest dla obywatelek i obywateli wiążący.

Większość badanych nie zgadza się z tym, co o in vitro mówi Kościół. Niedawno Episkopat Polski stwierdził, że kto stosuje in vitro, jest zagrożony popełnieniem grzechu ciężkiego. Tymczasem ok. 66 proc. badanych uważa, że in vitro to żaden grzech. Co ciekawe, aż 63 proc. katolików chodzących regularnie do Kościoła akceptuje in vitro dla niepłodnych małżeństw. Wiele osób, które uważają się za wierzące i praktykujące, nie widzi też nic złego w tworzeniu dodatkowych zarodków (43 proc.). Wśród ludzi niezwiązanych z Kościołem akceptacja dla dodatkowych zarodków jest o 20 pkt proc. większa.

Więcej… http://wyborcza.pl/1,75478,8108559,Polacy_za_in_vitro.html#ixzz0uLoHCMIo

I druga sprawa z tej pary: jesienią ma ruszyć liga moherowych rozgrywek o pomnik.

Prośba o pomnik Lecha Kaczyńskiego dotarła do gabinetu prezydent Gronkiewicz-Waltz we wtorkowe popołudnie. Pogląd, że „nie ma męża stanu czasów współczesnych bardziej godnego pomnika w Warszawie” podzieliło ponad 6 tys. osób. PiS jako promotor „obywatelskich inicjatyw” poprze budowę pomnika…
http://wyborcza.pl/1,75248,8194277,Awantura_o_pomnik_Kaczynskiego_przelozona_na_jesien.html#ixzz0v9iTpTWm

Oczywiście pisowcy chcą, żeby ten pomnik ufundowało miasto, a mówiąc wprost – ci, którzy płaca tam podatki. Na sugestię, żeby inicjatorzy powołali komitet budowy, zrobili projekt i zebrali fundusze warszawski radny z koła PIS zareagował oburzeniem. W tej sytuacji trzeba będzie wrócić do hasła sprzed półwiecza „Cały naród buduje swoją stolicę”. Z tym, że obecna wersja musi zakładać, że to cała stolica coś ochoczo buduje. Może tak: „Stolica się zrzuca na pomnik aroganckiego buca” (alternatywne wersje powitam z ochotą).

Równie ciekaw jestem projektu samego pomnika. Jeśli ktoś szermuje hasłem o „mężu stanu… bla bla bla” – znaczy że ma wszystko. Wszystko równo pomieszane pod sufitem: brak poczucia przyzwoitości, skłonność do megalomanii oraz chorobliwą chęć udowodnienia wielkości „osoby pomnikowanej”, co wynika w prosty sposób z nienawiści do osób, które u tej osoby żadnych znamion wielkości nie zauważały. Aż strach sobie wyobrażać, jak kompleksy i wybujałe ambicje przełożą się na ostateczny kształt pomnikowego dzieła. Spodziewam się, że wygra projekt nagorszy z możliwych: urągający estetyce, przeładowany symbolami, o stylistyce topornej, czyli akurat takiej na miarę ciemnego ludu, który dostrzegał w Lechu Kaczyńskim „męża stanu” a teraz gotów jest go czcić jak bożka. Jak to mówią, miłość jest ślepa. Czego przykładem jeden z licznych pomników „naszego ukochanego papieża”. Jeśli podobnie ma wyglądać pomnik Lecha Kaczyńskiego, to gratuluję Warszawiakom.

Tagi: estetyka, in-vitro, pomnik Kaczyńskiego, stolica, światopogląd