Szmaciarz

Nie milkną głosy oburzenia na Kaczyńskiego, który z tragedii smoleńskiej zrobił sobie rekwizyt polityczny, bo już mu minęła ochota na pojednanie i jak dawniej podsyca nienawiść, wymyśla spiski, insynuuje i kłamie. Wściekli są głównie ci, którzy upatrywali w Jarosławie odpowiedzialnego polityka, który mimo wpadek potrafi konsekwentnie dążyć do wyznaczonych strategicznych celów. Tymczasem Jarosław okazał się pospolitym oszustem, który przez dwa miesiące udawał kogoś innego, żeby wyłudzić głosy przy urnach. Toteż ostatnie jego wystąpienia, w których otwarcie głosi, że chodzi mu wyłącznie o zemstę za wielokrotne porażki polityczne (w tym śmierć brata ) musiały być siarczystym policzkiem dla osób, które dały się nabrać na cyniczną maskaradę.

Od dawna Kaczyńskiemu nie ufam, jego przebieranki odbierałem z zażenowaniem pomieszanym z pewnością, iż to tylko tandetna gra. Dlatego teraz ani śladu we mnie rozczarowania nowym-starym albo po staremu koszmarnym Kaczyńskim. Wcale nie jestem bardziej oburzony na obecnego Jarka, bo już wiecej negatywnych uczuć ten facet (?) nie jest w stanie we mnie wzbudzić. Niech sobie wykrzykuje duby smoleńskie, niech nadal szantażuje prezydenta-elekta, obraża premiera. Nie zależy mi również wcale, by Kaczyński przestał powtarzać brednie o wyścigach na miejsce katastrofy, o imperatorze Putinie i męczeńskiej śmierci brata zgładzonego przez tajemne moce.

Z premedytacją namawiałbym Kaczyńskiego, żeby dziś zabrał ponownie głos; żeby kogoś zrugał, kogoś obraził, kogoś wprawił w osłupienie bezczelnym kłamstwem i stopniem pogardy. Niechby dzień cały brylował w mediach, a wszędzie żeby coś mlasnął, warknął, chlapnął. Niechże Kaczyński się nie krępuje! Niech mówi jak najczęściej, w towarzystwie imbryka, cymbała lub paprotki. Żadna różnica. Wiadomo, że już nic mądrego i konstruktywnego ten zgrany kabotyn nie powie, tym większa więc szansa, że po którymś kolejnym wystąpieniu, obnażającym jego emocjonalną rozsypkę, znajdzie się w jego orszaku Brutus w ząbek czesany, który zakończy te farsę.
W euforii, która ogarnnia mnie na myśl, jak blisko jesteśmy ostatecznej kompromitacji wodza Mordoru, chciałbym nawet polecieć klasyką i rzucić nonszalancko „Zagraj to jeszcze raz, Sam…” ale gdzie temu chujowi do Casablanki? Bardziej stosowna jest anegdota o szmaciarzu, który w latach siedemdziesiątych zajeżdżał wysłużonym „Ziłem” do naszej wsi.

Szmaciarz – jak sama nazwa wskazuje – był obwoźnym handlarzem. Przywoził emaliowane garnki, cynkowane wiadra, brytfanny, glazurowane słoje do kiszenia ogórków, makutry, patelnie i inne badziewie. Prowadził handel wymienny: za wszelkie dobra przywiezione z miasta należało płacić pustymi butelkami bądź szmatami (o papier w tamtych czasach było trudno, gazety szły na podpałkę, albo na wyściólkę pisklętom, o innym przeznaczeniu gazet nie wypada wspominać). Nikt wówczas nie słyszał słowa recycling i nigdy też nie było wiadomo, kiedy szmaciarz przyjedzie, ale symbiotyczne odruchy kazały o szmaciarzu pamietać. W każdej sionce czy stodółce czekał worek lub koszyk z butelkami dla niego. Sporą aktywność w gromadzeniu surowców wykazywały dzieci, bo pan szmaciarz oprócz nudnych garnków i patelni oferował też wielkie wiśniowe lizaki albo malutkie czekoladowe drażetki o smaku kawowym „Kawusie”.

Pewnego razu szmaciarski „Ził” zatrzymał sie pod domem Janka T., wsiowego zawadiaki i raptusa. Było wczesne popołudnie, Janek kończył akurat usypianie kilkumiesięcznej Bożenki, kiedy zza okien dobiegło znajome wołanie „szmaaaty, butelki”. Potem na wdechu szmaciarz dodawał ciszej „skupuję”, aby z nowym wydechem rozedrzeć się znowu na temat oczekiwanych „szmaat i butelek”. Powtórkę Janek słyszał już trochę słabiej, bo zostawiwszy płaczące dziecko, przechodził przez korytarz kierując się na podwórko. A zbliżając się do furtki zachęcał szmaciarza: „panie, pokrzycz pan jeszcze!”
Hadlarz nie rozumiejąc sytuacji, zapytał – „A czego?”
„Bo jak pan dostaniesz zaraz wpierdol, to żebyś pan dokładnie wiedział za co”.

http://www.liiil.pl/promujnotke – dzięki!

Tagi: Kaczyński, katastrofa, oszustwo wizerunkowe, szmaciarz