Piskorskiego modlitwa o deszcz

Benfranklin postulował niedawno, żeby nie zajmować się dłużej blogowym frustratem ps. „Ciotka-Purchawka” a zacząć przyglądać się politykom. Argumentację Bena w mig zrozumiałem, polemikę z nim odkładam na inny czas i z lupą w ręku biorę się do obserwacji. Co tu mamy? Blog Pawła Piskorskiego – oj, uważajcie, lupa przybliża trzykrotnie, a egzemparz wyjątkowo paskudny. No, może z tą wyjątkowością przesadziłem.

Piskorski: Kiedy kilka miesięcy temu nad Polską zawisło zagrożenie powodziowe zastanawiałem się jakie mogą być tego konsekwencje dla premiera, rządu i naszej sceny politycznej. Znane są bowiem w świecie przypadki, kiedy kataklizmy i klęski żywiołowe obnażały nieporadność i brak przygotowania u rządzących (…) LINK

No i już wiemy, na czym polega bycie niespełnionym politykiem opozycyjnym. Piskorski jest szczery, nawet nie udaje, że obchodzi go los poszkodowanych w powodzi. Generalnie ma ich w dupie! Czeka na powódź, zaklina ten Wielki Deszcz, bo żywioł, najlepiej długotrwały i niszczycielski to upragniona szansa na potknięcie premiera. Taki jest priorytet i szlus!

Przed kilkoma miesiącami skończyło się na szczęście tylko na strachu, bo w decydujących dniach pogoda zaczęła nam sprzyjać. Teraz może być jednak inaczej. Media już są pełne dramatycznych obrazów zalanych domów i ludzi, którzy w rozpaczy zmuszeni są porzucać dorobek swojego życia.

Widzicie oczyma wyobraźni to zacieranie tłustych łapek i szczerzenie zębów? Słyszycie ten faryzejski ton, gdy mowa o ludzkiej rozpaczy i porzucaniu dorobku życia? Po co Piskorski, który od paru lat nic innego nie robi tylko wylewa frustracje i obsrywa władze Platformy, nagle wspomina o dramatycznej sytuacji powodziowej? No przecież nie ze współczucia dla poszkodowanych! On już najwyraźniej się cieszy, że o powodzi mówią media, bo to znaczy, że skala zagrożenia jest poważna, a to będzie oznaczać, że wina za szkody i ludzkie nieszczęścia spadnie na rząd Tuska. Nie zgadywałem:

Dlatego najbliższe tygodnie i wzmagające się zagrożenie powodziowe stają się dla rządu Donalda Tuska prawdziwym wyzwaniem. Premier i jego otoczenie muszą mieć świadomość nadchodzącego niebezpieczeństwa. Niebezpieczeństwa zarówno dla tysięcy Polaków, jak i dla ich własnej pozycji politycznej. Nie mam więc wątpliwości, że będą się bardzo starać, aby sytuację opanować i jej zaradzić.(…)

Jakiż on przenikliwy! On nie ma wątpliwości, że rząd będzie się starał pomagać powodzianom głównie z troski o własną pozycję. Toż to myśl głęboka i lotna zarazem. Gdym próbował ją uchwycić, aż mnie się w głowie zakręciło: do tej pory zawsze uważałem, że w razie nieszczęścia rząd udziela ludziom pomocy ot tak, z czystej humanitarnej troski, albo z nudów, bo akurat nie ma nic innego do roboty. Odkrywcy Piskorskiemu zawdzieczam wiedzę, iż rząd premiera Tuska jest wyjątkowy. Tak jak dalsze dywagacje Piskorskiego:

Jest to wyzwanie tym ważniejsze, że bezpośrednia bliskość wyborów prezydenckich powoduje, że to jak rząd poradzi sobie z – prawdopodobnie nadciągającą – powodzią może mieć bezpośredni wpływ na poziom społecznego poparcia dla kandydatów na prezydenta. Nieskuteczne działania polityków i podległych im służb mogą zmniejszyć szanse kandydata obozu władzy Bronisława Komorowskiego otwierając pole do celnych ataków jego konkurentom.

Jeszcze nie wiadomo, czy powódź będzie poważna (zdarzają się chybione prognozy pogody), jaka będzie skala zniszczeń i jak poważna pomoc rządu będzie potrzebna (może z problemem poradzą sobie wojewodowie i samorządy) a Piskorski już chrzani o nieskutecznych działaniach polityków i szansach przyszłego prezydenta Komorowskiego. A gdyby tak działania strażaków, samorządowców, służb na szczeblu wojewódzkim i centralnym chociaż raz okazały się skuteczne, to co?

Głupie pytanie! Wtedy Piskorski i jemu podobni szczekacze z pewnością nie pochwalą sprawności służb podległych rządowi. Sukcesu nie zauważą, bo go nie oczekują! Zawsze zresztą można liczyć na jakiegoś lokalnego frustrata, któremu usłużny reporter podsunie mikrofon przed nos. I wtedy wespół zespół Piskorski i s-ka bedą triumfować jako odkrywcy kolejnej utajonej prawdy: rząd owszem, pomagał, ale tylko dlatego, że się obawiał przegranych wyborów. Gdyby się nie obawiał, żadnej pomocy by nie było.
W takim tonie napisze pewnie za jakiś czas Piskorski. Niech sobie pisze, ale ja już tego czytać nie będę. A tym bardziej analizować. Nawet Ben mnie nie namówi. Ślęczenie z lupą nad kanaliami to nie moja specjalność. Beethovena lepiej posłucham.

Tagi: intrygi, powódź