Munchausen i Napieralski

22 lutego 1797 roku zmarł baron Karl Friedrich Hieronymus von Münchhausen, – jak piszą o nim w encyklopedii – sympatyczny blagier i fantasta. Był niemieckim oficerem służącym w armii rosyjskiej, walczył z Turkami, a po powrocie z wojennej tułaczki dał się poznać jako autor zabawnych opowiastek, w których elementy realistyczne przeplatały się z piramidalną bzdurą i groteską. To on podróżowal na kuli armatniej (oprócz niego jedynie Koziołek Matołek korzystał z tego środka lokomocji), on dwukrotnie odwiedził Księżyc, oraz sam wyciągnął się za włosy z bagna. Książkowe wydanie „Przygód barona Munchausena” było w XVIII wieku prawdziwym bestsellerem. Czytelników uwiódł lekki styl opowieści, elementy satyry obyczajowej i łatwość z jaką awanturnik Munchausen wychodził z tarapatów (prawie tak łatwo jak McGiver lub James Bond). Podziwiano spryt bohatera na równi z bezczelnym wodolejstwem autora.
Czy piszę o tym w związku z polityką? Ależ oczywiście.

Młodociany poszukiwacz przygód Napieralski, co prawda nie wybiera się na Księżyc, ale zapragnął zapolować. Od razu na myśliwego czyli marszałka Komorowskiego. Napieralski sam nie umie strzelać, ale podjął się roli naganiacza i chce „wystawić” marszałka pisowskim specjalistom od mokrej roboty.
W tym celu wystosował do marszałka Sejmu list.

– Problem niepłodności dotyka tysięcy kobiet i mężczyzn w Polsce. In vitro jest skuteczną i akceptowaną przez Światową Organizację Zdrowia metodą leczenia problemu niepłodności, który niesie za sobą wiele skutków społecznych. Posiadanie dziecka jest największym szczęściem i jeśli tylko nauka na to pozwala, powinniśmy uczynić wszystko, aby polskie prawo nie tylko pozwalało, ale i pomagało w stosowaniu tej metody – podkreślił w liście lider SLD.

Napieralski zwrócił się w liście do marszałka o przyspieszenie prac nad projektem ustawy dotyczącej zapłodnienia in vitro, oraz… oskarżył Komorowskiego o celowe blokowanie prac nad projektem ustawy dotyczącym in vitro.

Na konferencji prasowej lider Sojuszu zastanawiał się, dlaczego PO nie jest zainteresowana pracami nad tym projektem.
– Czy to jest coś, o czym mówią dziś politolodzy, że PO, ponieważ cały czas jest niepewna swojej przyszłości, próbuje grać na dwóch fortepianach: tym prawicowym, konserwatywnym, z którego się wywodzi, bo przecież to jest partia prawicowa, ale też puszcza oko do elektoratu lewicowego

Plan można powiedzieć, znakomity, bo w obliczu kampanii prezydenckiej sprawa dopuszczenia metody in-vitro (jednoznacznie i na wieki obłożonej zakazem przez biskupów) jest dla partii rządzącej niewygodna. Platforma walcząc o jak największy elektorat będzie chciała uniknąć jednoznacznego opowiedzenia się po stronie przeciwników lub zwolenników metody. A głosowanie w Sejmie nad stosowną ustawą , niezależnie od wyniku, z pewnością wyłoni grupę niezadowolonych. Na tych kalkulacjach opiera swój plan Napieralski. Nie wierzę, że wpadł na to sam, pomysł prawdopodobnie przyfrunął z ulicy Nowogrodzkiej od wiernego koalicjanta, dla którego podsycanie wojny ideologicznej jest celem istnienia.
Trudno przewidzieć, jak politycy Platformy (mistrzowie w grach typu „jak zjeść ciastko i mieć ciastko”) tym razem wybrną z sytuacji. Chciałoby się z tym in-vitro jakiejś jasności, najlepiej pełnego dopuszczenia tej metody zgodnie z postulatami samych zainteresowanych oraz demografów bijących na alarm. Jednak cyniczne posunięcie Napieralskiego może mu przynieść rozczarowanie. On wie, że SLD dołuje, i jeśli wydaje mu się, że jak baron Munchausen własną ręką wyciagnie się z bagna za włosy – to się raczej myli. Zagranie „huzia na marszałka, bo mu się zachciało kandydować” jest zbyt przejrzyste. Nie przypuszczam, żeby wielu Polaków (nawet spośród zwolenników in-vitro) nabrało się na tę retorykę, uwierzyło w napieralską troskę o „tysiące bezpłodnych kobiet i mężczyzn”. Lewica idzie na dno i nawet zamrożone zarodki nie są w stanie jej pomóc. Nie żyjemy w XVIII wieku – opowiastki bezczelnych fantastów zdecydowanie się przejadły.
Owszem, wielu z nas czeka, aż paru gości na kuli armatniej wyleci na Księżyc zakładać tam wyśnioną czwartą republikę. Ale to już inna bajka. 🙂

Tagi: baron Munchausen, in-vitro, marszałek Komorowski, Napieralski